Ogłoszenie

By ujrzeć Nasze forum w nowej oprawie graficznej prosimy o rejestracje. Przepraszamy za problemy.

#1 2010-03-08 22:23:00

Assimon

http://img406.imageshack.us/img406/811/kolejnyadmin1.jpg

9151828
Call me!
Zarejestrowany: 2009-04-02
Posty: 29
Punktów :   

Trochę o Historii o Wojsku Polskim

Dawno Dawno temu "Lotnictwo Wojskowe i Obrona Powietrzna Polski – (1970-2007)

Lata siedemdziesiąte

Od końca lat 60. następowała zmiana doktryny wojennej Układu Warszawskiego, w nowych wytycznych i planach operacyjnych położono większy nacisk na uderzenia konwencjonalne (spowodowane było to wnioskami z gier wojennych, w których masowe użycie broni jądrowej powodowało ogromne straty walczących stron, tym razem spodziewano się, że wojska Układu Warszawskiego wywalczą powodzenie na europejskim TDW zmasowanymi uderzeniami konwencjonalnymi środkami walki). W miarę wprowadzania w lotnictwie nowych typów (lub nowych wersji tych samych maszyn) starsze egzemplarze kierowano do pułków wycofujących przestarzały sprzęt (szczególnie było to widoczne w przypadku Limów i myśliwców, np. MiG-21 poszczególnych wersji). Waro nadmienić, że wśród jednostek LWP wydzielonych na czas wojny do składu Zjednoczonych Sił Zbrojnych Układu Warszawskiego znajdowała się 3. Armia Lotnicza (2, 3. Dywizje Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego, 4. Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego, 7. Brygada Lotnictwa Bombowo-Rozpoznawczego, 3. PLMB, 21, 32. PLRT, 13. PLT, 49, 56. PL WL (PŚ)) i trzy Korpusy OPK Wojsk OPK (1, 10, 11, 13, 26, 28, 34, 39, 62. PLM OPK, 1, 3. Dywizje Artylerii OPK, 4, 26. Brygady Artylerii OPK, jednostki radiotechniczne)

W polskich Wojskach Lotniczych zmiany doktrynalne doprowadziły do sformowania od 1970 r. na bazie 2. Dywizji Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego i 3. Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego nowych związków lotniczych (w założeniu samodzielnych) - 2. Dywizji Lotnictwa Szturmowo-Rozpoznawczego (6, 45. PLMSz, 21. PLRTiA) i 3. Dywizji Lotnictwa Szturmowo-Rozpoznawczego (8. PLMSz, przeformowany 40. PLMSz, 32. PLRTiA), przy pozostawieniu w dotychczasowym składzie 7. Brygady Lotnictwa Bombowo-Rozpoznawczego. 40. PLM stał się 40. PLMSz - swoje MiG-21PFM przekazał do 2. PLM a w zamian otrzymał Lim-5/5P/MiG-17F. Obronę powietrzną Wojsk Lądowych zapewniała 4. Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego (2, 9, 41. PLM) a jednostką uderzeniową szkoloną do użycia broni jądrowej pozostał samodzielny 3. PLMB na Su-7BM/BKŁ. Również niektóre wersje MiG-21 były przystosowane do przenoszenia bomb specjalnych. Od początku lat 70. zintensyfikowano zakupy dużych partii podstawowych myśliwców: MiG-21PFM (dla 62. PLM OPK) i MiG-21M (dla 9, 40. PLM) ale koszt nowych samolotów nie pozwalał na zastąpienie wszystkich Limów – rozwiązano 13. PLM OPK, jego MiG-21PF przejął 10. PLM OPK. W 1970 r. 26, 34. PLM OPK posiadały MiG-21PFM, 1, 10, 13, 11, 39, 62. PLM OPK miały MiG-21PF, MIG-21M były na stanie 40. PLM a MIG-21F-13 w 2. PLM. Jedynie 28. PLM OPK posiadał MIG-19. Limy były również w drugich eskadrach pułków myśliwskich. Od podstaw (wg niektórych źródeł z części 56. PŚ) utworzono w Wojskach Lotniczych 37. PŚT ze śmigłowcami transportowymi Mi-4/8. Rozformowano 3, 16. SPA OPK a sformowano – na bazie 18. brt nowy 17. PRt. Tym samym Wojska Radiotechniczne posiadały wówczas 2, 12, 13, 17, 19. PRt, 3, 7. brt i 42. krt. Natomiast Wojska OPK wzbogaciły się o dziewięć dywizjonów: cztery typu S-75M Wołchow w 4, 26. Brygadach Artylerii OPK i cztery nowego zestawu rakietowego S-125 Newa w 3. Dywizji Artylerii OPK.

Od 1971 r. przebudowywano pozostające w linii myśliwce Lim-5P na szturmowe Lim-6M i rozpoznawcze Lim-6MR. Rozformowano 18. SPA OPK oraz przezbrojono 62. PLM OPK w MiG-21PFM. Z nowych maszyn w lotnictwie pojawiły się pierwsze śmigłowce Mi-2 i szkolne MiG-21UM. Sformowano 14. brrel. Lufowa artyleria plot. otrzymała stacje kierowania ogniem RPK-1 (ZRP-1).

W 1972 r. Dowództwo Wojsk Lotniczych kierowało 4. Dywizją Lotnictwa Myśliwskiego (2, 9, 41. PLM), dwoma 2, 3. Dywizjami Lotnictwa Szturmowo-Rozpoznawczego (6, 8, 40, 45. PLMSz, 21, 32. PLRTiA), 7. Brygadą Lotnictwa Bombowo-Rozpoznawczego, 3. PLMB, 13. PLT, 36. SPL, 37. PŚT, 49. i 56. PŚ i 17. EL oraz Wyższą Oficerską Szkołą Lotniczą z (38, 60, 66. LPSzk, 58, 61. LPSzkB, 47. SzkPŚ, 23. LESzk), 6. PŁ, 8. PZab. Trójkorpuśne Wojska OPK zmniejszyły się w stosunku do 1969 r. o jeden pułk lotnictwa myśliwskiego (13. PLM OPK), w związku z wycofaniem wszystkich Lim-2 (sformowano natomiast 33. brt, posiadano wówczas łącznie 148 odległościomierzy i 142 wysokościomierze radiolokacyjne). MON nie uległ bowiem sugestiom ZSRR alby Wojska OPK rozbudować do siły pięciu dywizji (Korpusów OPK) – sytuacja ekonomiczna nie pozwoliła na tak duże inwestycje, nie wprowadzono do linii maszyn nowej generacji (MiG-23S/MS), czekano na doskonalszy sprzęt. 28. i 34. PLM przezbrojono w pierwsze MiG-21MF, 32. PLRTiA na MiG-21R. Większy nacisk położono natomiast na rozbudowę lotnictwa armijnego i transportowego. Do tej pory śmigłowce przeznaczone dla Wojsk Lądowych wykonywać miały zadania łącznikowe i rozpoznawcze na korzyść związków taktycznych tych wojsk. Od 1972 r. Wojska Lądowe wspierały bezpośrednio dwa PŚ (PLWL) - 49. i 56., w których planowano wprowadzić eskadry uzbrojonych śmigłowców bojowych (wersje Mi-2, perspektywicznie nowe śmigłowce). Z lotnictwa transportowego i pomocniczego skreślono Li-2, Jak-12A, zakupiono dodatkowe An-2 i nowe An-12 (tylko 2 szt.), An-26 (12 z planowanych 20-24 szt.) i Jak-40 oraz PZL-104 Wilga, zbyt drogie i nieekonomiczne były dla nas proponowane An-32. Pierwszy, automatyczny system naprowadzania w ośmiu punktach naprowadzania (Wozduch-1P) umożliwiał równoczesne działanie 24 maszyn (i 90 w systemie fonicznym, przy pomocy 27 węzłów naprowadzania) – czyli łącznie w powietrzu mogło być 114 myśliwców.

Od 1973 r. rozpoczęto likwidację Węzłów Naprowadzania - ich rolę przejęły Centralne Stanowiska Dowodzenia Korpusów OPK i poszczególne Punkty Naprowadzania – wiązało się to z wejściem nowych systemów dowodzenia i przeformowaniem PRt w Brygady Radiotechniczne. W tym i następnym roku rozwiązano PRt i utworzono korpuśne: 1. Brygadę Radiotechniczną (2, 4, 7, 8. brt), 2. Brygadę Radiotechniczną (22, 23, 27, 28. brt), 3. Brygadę Radiotechniczną (31, 32, 33, 35. brt), rozbudowano 1. Ośrodek Rozpoznania Radiotechnicznego w 1. PRRel a 3. Ośrodek Przeciwdziałania Radioelektronicznego w 3. PZRel, które prowadziły rozpoznanie radioelektroniczne i zakłócanie. Rozformowano dywizyjne 17, 32. PA OPK a wojskom lądowym przekazano 77. PA OPK, zorganizowano cztery dywizjony S-125 Newa w 4, 26. Brygadach Artylerii OPK, przezbrojono 10. i 39. PLM OPK w MiG-21PFM, wiązało się to z wprowadzeniem do 26, 34. PLM OPK i 41. PLM nowych MiG-21MF. MiG-21MF dostał też 28. PLM OPK, który wycofał ostatnie MiG-19P/PM. Z Wojsk OPK wycofano ostatnie MiG-21F-13 a wszystkie MiG-21M skupiono w 9. PLM. Uzbrojone Mi-2 trafiły do 49, 56. PŚ, które przemianowano na 49, 56. PLWL. Pułki te były tylko jednostkami czasu pokoju - w czasie wojny wydzielone z nich eskadry działały na rzecz związków Wojsk Lądowych. Do zadań dyspozycyjnych wprowadzono w tym roku pierwsze Jak-40. 7. Brygadę Lotnictwa Bombowo-Rozpoznawczego przemianowano na 7. Brygadę Lotnictwa Rozpoznania Operacyjnego.

W 1974 r. 41. PLM przesiadł się na MiG-21MF. Rozpoczęto budowę sieci retlanslacyjnej: zakupiono do tego celu PZL-104 Wilga dla Wojsk Obrony Powietrznej Kraju (szersze wprowadzenie Wilg zastąpiły dalsze zakupy większych An-2); rolę retlanslatorów Wojsk Lądowych spełniać miały również An-2. Park lekkich maszyn bojowych postanowiono odnowić wprowadzając szturmowo-rozpoznawcze Iskry-200BR/200Art (nie spełniły jednak wymagań) oraz rozpoczynając pracę nad większą maszyną: Iskrą-22 (I-22). Z dwóch propozycji maszyn uderzeniowych z ZSRR: MiG-23BN i Su-20MK wybrano i zakupiono w tym roku te ostatnie – jako tańsze i zbliżone do Su-7 – ale liczba zakupionych maszyn nie pozwoliła przezbroić całej przeformowywanej 7. Brygady Lotnictwa Rozpoznania Operacyjnego – zdołano wycofać jedynie pozostałe bombowce Ił-28. Wraz z Su-20MK zakupiono także dodatkowe Su-7U (Su-20 nie miał dwumiejscowej wersji szkolnej) a 3. PLMB przekazał do brygady część Su-7BM/BŁK. W związku z zapotrzebowaniem na maszyny szkolno-bojowe rozpoczęto przerabianie wycofywanych myśliwców Lim-2 na szkolno-treningowe SBLim-2. Brygady Radiotechniczne z unowocześnionym sprzętem (stacje radiolokacyjne Jawor-M2P/M2M/M2ML, PRW-16) oraz nowy system dowodzenia siłami obrony powietrznej (CSD Wojsk OPK, CSD Korpusów OPK i Brygad Radiotechnicznych oraz Połączone SD lotnictwa myśliwskiego, artylerii rakietowej i pododdziałów radiotechnicznych tworzone na bazie brt) pozwolił na skuteczniejsze wykrywanie i zwalczanie celów powietrznych oraz dostosowanie systemu do Zintegrowanym Systemem OP Układu Warszawskiego.

Utworzone w 1975 r. Szefostwo Lotnictwa Wojsk Lądowych, Transportowego i Łącznikowego miało zająć się koordynacją rozbudowy jednostek zabezpieczających działanie komponentu bojowego lotnictwa. W tym roku wycofano ostatnie rozpoznawcze SBLim-1A, a SBLim-2A przebudowywano z powrotem na szkolne SBLim-2M. Lotnictwo rozpoznawcze miało wzbogacić się o eskadrę MiG-25R – konieczność poniesienia dużych kosztów wprowadzenia tych maszyn doprowadziła do rezygnacji z zakupu. Utworzono cztery dywizjony S-125 Newa w 4, 26. Brygadach Artylerii OPK, a do jednostek radiotechnicznych trafiły stacje radiolokacyjne Nida/Nida-M. Wg protokołu uzgodnień do składu Zjednoczonych Sił Zbrojnych Układu Warszawskiego planowano wydzielić wówczas przeformowane 2, 3. Dywizje Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego, 4. Dywizję Lotnictwa Myśliwskiego, 7. Brygadę Lotnictwa Rozpoznania Operacyjnego, 3. PLMB, 13. PLT, 37. PŚT, 49, 56. PŚ, 44. PLŁS, jednostki łączności i zabezpieczenia zgrupowane w 3. Armii Lotniczej oraz 1, 10, 11, 26, 28, 34, 39, 62. PLM OPK, 1, 3. Dywizje Artylerii OPK, 4, 26. Brygady Artylerii OPK, 79, 81. SPA OPK, 1, 2, 3. Brygady Radiotechniczne w trzech Korpusach OPK.

W 1976 r. rozpoczęto wprowadzanie nowej generacji systemów zbierania informacji i dowodzenia oraz eksploatację stacji radiolokacyjnych PRW-13. Wraz z zakończeniem dostaw Su-20 dotychczasowa 7. Brygada Lotnictwa Rozpoznania Operacyjnego powróciła do nazwy 7. Brygada Lotnictwa Bombowo-Rozpoznawczego. W szkolnictwie wycofano w 1977 r. ostatecznie TS-8 Bies oraz śmigłowce SM-2 – w związku z nasyceniem jednostek nowymi Mi-2. W Wojskach OPK rozpoczęto wymianę zestawów S-75 Dźwina na nowsze S-75M Wołchow. Przeformowano 49, 56. PL WL w 49, 56. PŚB.

W 1977 r. osiągnął gotowość system dowodzenia obroną powietrzną oparty o Centralne SD Korpusów OPK, Brygad Radiotechnicznych oraz Połączone SD i poszczególne Punkty Naprowadzania. Wojska Radiotechniczne wzbogaciły się o nowe stacje radiolokacyjne P-18 i P-37. Warto wspomnieć, ze trzy lata przed każdą pięciolatką zbierał się Komitet Sił Zbrojnych Układu Warszawskiego, który wydawał rekomendacje dot. określonych wzorów uzbrojenia dla jego członków. Dowództwo Układu Warszawskiego wydało w tym roku zalecenie o wymianę sprzętu myśliwskiego u sojuszników w latach 1978-85. Wycofaniu miały podlegać wszystkie wersje MiG-17 (w tym polskie Lim-5) oraz MiG-21F-13, a od 1980 r. stopniowo MiG-21PF/PFM, zastępowane przez wersje MiG-23 i MiG-25. Aby zrealizować to pierwsze zamierzenie dla Wojsk OPK zamówiono przejściowego MiG-21bis (dostępnego wówczas MiG-23MS nie oceniono zbyt wysoko, MiG-21bis był tańszy przy zbliżonych charakterystykach), a w kolejnych latach zamierzano pozyskać dopracowane MiG-23MF, rezygnując z zakupów MiG-21bis.

W 1978 r. rozformowano 81. SPA OPK. Wycofano ostatnie szkolno-treningowe SBLim-1. Utworzono dowództwo 4. Korpusu Lotniczego – jednostki operacyjnej grupującej komponent bojowy Wojsk Lotniczych. Utworzono – w ramach 3. Brygady Radiotechnicznej – 36. brt. Rozpoczęto eksploatację (w CSD Wojsk OPK i SD Korpusów OPK) systemu dowodzenia Ałmaz, a w pododdziałach radiotechnicznych wprowadzono stacje radiolokacyjne Narew. W 1978 r. rozpoczęto starania o pozyskanie maszyn uderzeniowych (nowych Su-22 lub kolejnej wersji MiG-23BN) oraz sfinalizowano zakup pierwszej partii (i jak się okazało ostatniej) MiG-23MF.

W 1979 r. dostarczono dla Wojsk OPK przechwytujące MiG-23MF (dla 28. PLM OPK, który wycofał MiG-19) ale ze względów oszczędnościowych (w połowie lat siedemdziesiątych planowano zakup ok. 126 MiG-23, awizowanego już od 1971 r., nawet dla trzech PLM) musiano zadowolić się zamówieniem MIG-21bis dla kolejnego, 26. PLM, odebrano również pierwsze śmigłowce bojowe Mi-24D (zamówiono eskadrę) dla 49. PŚB. Wprowadzenie do 10, 62. PLM OPK (drugie eskadry) MiG-21PFM pozwoliło wycofać z jednostek myśliwskich ostatnie Limy-5P. Wg planów UW na lata 1981-85 Wojsko Polskie przejąć miało: eskadrę MIG-25P dla jednego z PLM OPK, przezbroić jeden-dwa PLM OPK (i ewentualnie jeden PLM z 4. Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego) w MIG-23MF/ML oraz zwiększyć liczbę maszyn we wszystkich pułkach bojowych. Polacy odrzucili te wytyczne ze względów finansowych. Wojska Obrony Powietrznej Kraju w tym czasie składały się z 1. Korpusu Obrony Powietrznej Kraju (1, 10. PLM OPK, 42. EL, 3. Dywizja Artylerii OPK, 1. Brygada Radiotechniczna), 2. Korpusu Obrony Powietrznej Kraju (26, 28, 34. PLM OPK, 43. EL, 19. LEH, 4, 26. Brygada Artylerii OPK, 2. Brygada Radiotechniczna), 3. KOPK (11, 39, 62. PLM, 44. EL, 1. Dywizja Artylerii OPK, 3. Brygada Radiotechniczna). Warto dodać, że pilotów 10, 26. PLM OPK szkolono również we wsparciu Wojsk Lądowych, a załogi 11, 39. PLM OPK w zadaniach rozpoznawczych. Natomiast Wojska Lotnicze miały 4. Korpus Lotniczy w składzie: 4. Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego (2, 9, 41. PLM, 46 EL), 2. Dywizja Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego (8, 45. PLMSz, 32. PLRT, 47. ELŁ), 3. Dywizja Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego (6, 40. PLMSz, 21. PLRT, 48. ELŁ), 3. PLMB, 3, 11, 17. EL, 49, 56. PŚB, 37. PŚT oraz jednostki centralnego podporządkowania: 36. SPLT, 13. PLT, 45. LED. Szkolnictwo obejmowało 47. SzkPŚ, 38, 58, 60. LPSzk, 61.LPSzkB, 23. LESzk oraz powstały w tym roku 66. LPSzkB. ZSRR zaproponował w tym czasie polskim Wojskom Lotniczym jako maszyny myśliwsko-szturmowe nowe Su-22M3 lub MiG-23BN. Do systemu obserwacji powietrznej włączono pierwszy kompleks radiolokacyjny dalekiego zasięgu K-66 oraz utworzono ostatnie cztery dywizjony S-125 Newa w 1, 3. Dywizjach Artylerii OPK. Ponadto w 1979 r. rozpoczęto instalację w 1. i 3. Korpusach OPK nowych systemów informacyjnych i dowodzenia opracowanych w Polsce (Cyber-W) oraz zbierania informacji (Dunajec) i walki radioelektronicznej (Rudnia), w 2. Korpusie OPK nadal służył zmodernizowany system zbierania informacji produkcji radzieckiej (Wozduch-1M). Cały czas tworzono kolejne baterie plot małego kalibru (37 i 57 mm) – łącznie sformowano ich, do końca lat siedemdziesiątych, osiemdziesiąt pięć (w niektórych źródeł nawet sto dwadzieścia - ale podzielonych pomiędzy rodzaje wojsk).

Lata osiemdziesiąte

Do 1980 r. sformowano wszystkie zaplanowane pięćdziesiąt cztery dywizjony rakietowe: komponent rakietowy wchodził w skład 1. i 3. Dywizji Artylerii OPK (dwadzieścia cztery dywizjony S-75 Dźwina/S-75M Wołchow/S-125 Newa), 4. i 26. Brygad Artylerii OPK (dwadzieścia cztery dywizjony S-75M Wołchow/S-125 Newa) i 79. SPA OPK (sześć dywizjonów S-75 Dźwina/S-125 Newa) – ten stan liczbowy utrzymał się do wprowadzenia w 1985-1987 r. zestawów S-200 Wega. Do obrony bezpośredniej SD i stanowisk ogniowych rozpoczęto w Wojskach OPK wprowadzanie zestawów Strzała-2M. Obserwację przestrzeni powietrznej zapewniało 56 posterunków radiolokacyjnych (oraz 19 posterunków tzw. skrytego pola, uruchamianych wyłącznie w razie zagrożenia). Rozpoczęła się powolna modernizacja i wymiana sprzętu: 37 mm armaty plot. i wkm plot. osłony dywizjonów rakietowych zastępowano zestawami rakietowymi Strzała-2M, pozostawiając jednak lufowe baterie artylerii plot. ze starszym sprzętem do obrony obiektów wojskowych, systemy dowodzenia jednostek rakietowych Akord/Asurk wymieniano na Wektor-2WE oraz Owal-2A (wyłącznie w 79. SPA OPK), wprowadzono nowe stacje radiolokacyjne P-14, P-19, 5N87, PRW-17. 39. PLM OPK otrzymał MiG-21PFM z 11. PLM OPK, z kolei jego MiG-21PF zasiliły 10. PLM OPK. Pierwsze MG-21bis otrzymał 34. PLM OPK, z którego MiG-21MF trafiły do 11. PLM OPK i 26. PLM.

Na początku 1981 r. Wojska Obrony Powietrznej Kraju składały się z Centralnego SD Wojsk OPK, 1. PRRel, 3. PZRel, 14. brrel, 1. Korpusu Obrony Powietrznej Kraju (1, 10. PLM OPK, 42. ELŁ, 3. Dywizja Artylerii OPK z dwunastoma dywizjonami rakietowymi, 1. Brygada Radiotechniczna z 3, 4, 7, 8. brt), 2. Korpusu Obrony Powietrznej Kraju (26, 28, 34. PLM OPK, 43. ELŁ, 19. LEH, 4, 26. Brygady Artylerii OPK z dwudziestoma pięcioma dywizjonami rakietowymi, 79. SPA OPK z sześcioma dywizjonami rakietowymi, 2. Brygada Radiotechniczna z 21, 22, 23, 27, 28. brt i 11, 42. krt służącymi do maskowania radiolokacyjnego) oraz 3. Korpusu Obrony Powietrznej Kraju (11, 39, 62 PLM OPK, 44. ELŁ, 1. Dywizja Artylerii OPK z dwunastoma dywizjonami rakietowymi, 3. Brygada Radiotechniczna z 31, 32, 33, 35, 36. brt), które posiadały 177 odległościomierzy i 189 wysokościomierzy radiolokacyjnych. natomiast Wojska Lotnicze z 3. PLMB, 32. PLRT, 36. SPLT, 13. PLT, 45. LED, 4. Korpusu Lotniczego złożonego z 4. Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego (2, 9, 41. PLM, 46 ELŁ), 2. Dywizji Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego (8, 40. PLMSz, 32. PLRT, 47. ELŁ), 3. Dywizji Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego (6, 45. PLMSz, 21. PLRT, 48. ELŁ), 3, 11, 17. EL, 49, 56. PŚB, 37. PŚT. Szkolnictwo obejmowało 47. SzkPŚ, 38, 58, 60. LPSzk, 61. LPSzkB, 23. LESzk oraz powstały w tym roku 66. LPSzkB. Wprowadzenie MiG-21bis do 26. PLM skutkowało wprowadzeniem MiG-21MF do 9. PLM, 10. PLM OPK.

W latach 1980-1982 2. i 3. Dywizje Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego przeformowano w 2 i 3. Dywizje Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego (dotychczasowe 6, 8, 40, 45. PLMSz kończące eksploatację Limów planowano wraz z przejęciem nowych maszyn uderzeniowych przemianować na 6, 8, 40, 45. PLMB, 21. PLRTiA przemianowano z kolei na 21. PLMB) a 32. PLRTiA podporządkowano bezpośrednio Dowództwu Wojsk Lotniczych. Samodzielny 3. PLMB podporządkowano 3. Dywizji Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego. W razie konfliktu Wojska Lotnicze miały w tym czasie wystawić 3. Armię Lotniczą w składzie m.in: 2, 3. Dywizje Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego, 4. Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego i 7. Brygada Lotnictwa Bombowo-Rozpoznawczego. Wycofano w 1982 r. ostatnie śmigłowce SM-1.

Na wyposażenie 6, 8, 40. PLMSz (PLMB) oraz 7. Brygady Lotnictwa Bombowo-Rozpoznawczego miały wejść od 1982 r. ok. 144 szt. Su-22M3 (w rzeczywistości pierwsze maszyny w wersji Su-22M4 trafiły do Polski od 1984 r. i ostatecznie tylko do 6, 8. i 40. PLMB) a do przeformowanych 3, 45. PLMB oraz 21. PLRTiA (PLMB) planowano wprowadzić szkolno-bojowe I-22 Iryda (nie rozpoczęto nigdy wdrażania bojowej Irydy). W przypadku rezygnacji z Irydy prawdopodobnym, w tym czasie, było wprowadzenie do przeformowywanych 3. i 45. PLMSz i 21. PLRTiA (PLMB) szturmowych Su-25 - których produkcję miały podjąć polskie zakłady i utworzenie jednostek szturmowych. Warto zaznaczyć, ze kolejne wytyczne dowództwa Układu Warszawskiego (na lata 1986-90) mówiły o przezbrojeniu trzech PLM w MiG-23MLD (jednego z 4. Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego i po jednym z 2. i 3. Korpusów OPK) oraz jednego (nowego?) PLMBR w MIG-25PD i MiG-25RB. Żadne z tym zamierzeń nie zostało zrealizowane, odnośnie MiG-23MLD zdecydowano poczekać na jego następcę (awizowany MiG-29). Podobnie było w lotnictwie działającym na korzyść Wojsk Lądowych, zamierzano zakupić zamiast co najmniej trzech - tylko eskadrę Mi-24W dla 56. PŚB, planowano wdrożyć również uzbrojoną wersję nowego polskiego śmigłowca Sokół pod nazwą W-3U Salamandra. PŚB w czasie wojny miały wydzielać eskadry śmigłowców bojowych działające na szczeblu centralnym, oraz eskadry i klucze śmigłowców współpracujące z związkami taktycznymi i Brygadami Rakiet Operacyjno-Taktycznych. Cały czas wprowadzano nowe stacje radiolokacyjne (N-31), zmodernizowano system dowodzenia CSD Wojsk OPK i rozpoczęto prace nad nowym systemem dowodzenia Wojsk OPK szczebla centralnego.

W 1983 r. przeformowano 21. PLRTiA na 21. PLMB i wyposażono ponownie w Lim-6/SBLim-2. Wojska Lotnicze miały w 4. Korpusie Lotniczym 2. Dywizję Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego (6, 21, 45. PLMB, 47. ELŁ), 3. Dywizję Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego (3, 8, 40. PLMB, 48. ELŁ), 4. Dywizję Lotnictwa Myśliwskiego (2, 9, 41. PLM, 46. ELŁ) oraz samodzielne: 7. Brygadę Lotnictwa Bombowo-Rozpoznawczego, 32. PLRT, 13. PLT, 36. SPLT, 37. PŚT, 49, 56. PŚB, 3, 11, 17. EL i 45. LED. Wyższa Oficerska Szkoła Lotnicza miała 38, 58, 61 LPSzkB, 60, 66. LPSzk, 47. SzkPŚ i 23. LESzk. Wojska OPK posiadały w trzech Korpusach OPK: 1, 10, 11, 26, 28, 34, 39, 62. PLM, 42, 43, 44. ELŁT, 19. LEH, 1, 3. Dywizje Artylerii OPK, 4, 26. Brygady Artylerii OPK i 78. PA OPK, 1, 2, 3. Brygady Radiotechniczne. Wycofano łącznikowe Jak-12. Ostatecznie zakupiono 100 szt. Su-22M4/U3K (dla 6, 8, 40. PLMB oraz 7. Brygady Lotnictwa Bombowo-Rozpoznawczego) oraz planowano zakup śmigłowców Mi-17P i rozpoznawczych bezpilotowców W-3R Rejs.

W 1984 r. rozpoczęto redukcję 7. Brygady Lotnictwa Bombowo-Rozpoznawczego - do rozmiaru 7. PLBR. Otrzymano pierwsze Su-22M4/U3K dla 6. PLMB.

W 1985 r. rozwiązano 21. PLMB (w planach miał być uzbrojony w Su-22, ostatecznie w I-22 Iryda), pozostały na Lim-6 8 i 45. PLMB, przewidziane do przezbrojenia w Su-22 lub I-22. 40. PLMB przesiadł się na Su-22 a 7. PLBR planowano podporządkować 2. Dywizji Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego, w miejsce rozwiązywanego 21. PLMB. W tym roku Wojska Lotnicze posiadały 4. Korpus Lotniczy w składzie: 2. Dywizja Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego (6. PLMB – Su-22, 45. PLMB – Lim-6bis, 47. ELTŁ – An-2/Mi-2), 3. Dywizja Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego (3. PLMB – Su-7, 8. PLMB - Lim-6M, 40. PLMB – Su-22, 48. ELTŁ – An-2/Mi-2), 4. Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego (2. PLM – MiG-21PFM, 9. PLM – MiG-21M/MF, 41. PLM – MiG-21MF, 46. ELTŁ – An-2/Mi-2), 32. PLRT – MiG-21R, 13. PLT – An-2/12/26, 36. SPLT – Tu-154/Jak-40/Mi-8, 3, 11, 17. EL – An-2/Jak-40/Mi-2, 37. PŚT – Mi-6/8, 49, 56. PŚB – An-2/Mi-2/24, 8. PZab, 6. PŁ). Natomiast ukompletowanie Wojsk OPK było następujące: 1. Korpus OPK (1, 10. PLM – MiG-21PFM, 42. ELTŁ - An-2/Mi-2, 3. Dywizja Artylerii OPK – S-75 Dźwina/S-125 Newa, 1. Brygada Radiotechniczna), 2. Korpus OPK (26, 34. PLM – MiG-21bis, 28. PLM – MiG-23MF, 43. ELTŁ – An-2/Mi-2, 19. LEH – TS-11/Jak-40, 4, 26. Brygady Artylerii OPK – S-75M Wołchow/ S-125 Newa, 2. Brygada Radiotechniczna), 3. Korpus OPK (11, 62. PLM – MiG-21MF, 39. PLM – MiG-21PFM, 44. ELTŁ – An-2/Mi-2, 1. Dywizja Artylerii OPK – S-75M Wołchow/S-125 Newa, 79. SPA OPK – S-75 Dźwina/S-125 Newa, 3. Brygada Radiotechniczna). Wyższa Oficerska Szkoła Lotnicza skupiała: 38, 58, 61. LPSzkB – Lim/SBLim, 60, 66. LPSzk – TS-11, 47. SzkPŚ – Mi-2, 23. LESzk – Ił-14/An-2/Mi-2. Od tego roku rozpoczęto w Polsce tworzenie systemu rakietowego dalekiego zasięgu zwalczającego cele w oddaleniu od granic Układu Warszawskiego - sformowano 78. SPA OPK wyposażony w trzy (ostatecznie w dwa) dywizjony S-200WE Wega. Wymieniono starsze zestawy S-75 Dźwina na S-125 Newa w czterech dywizjonach rakietowych. Warto podać, że zamierzano zakupić w Mielcu ciągu następnych lat 110 transportowych An-28 dla zastąpienia An-2 oraz ok. 250 szkolno-bojowych (80 szkolnych i 170 uderzeniowych) samolotów I-22 Iryda.

Od 1986 r. 7. Brygada Lotnictwa Bombowo-Rozpoznawczego przejmując pierwsze Su-22 stała się 7. PLBR (druga eskadra miała Su-20MK - wycofano z pułku Su-7). Zamówiono dodatkowe 10 szt. Su-22M4 dla wyposażenia 8. PLMB. Po koniec tego roku ukompletowanie Wojsk OPK było następujące: MiG-21PF/PFM – 1, 10, 39, 62. PLM OPK, MiG-21M/MF – 11. PLM OPK, MiG-21bis – 34. PLM OPK, MiG-23MF – 28. PLM OPK, zestawy S-75 Dźwina – 1. Dywizja Artylerii OPK, 79. SPA OPK, S-75M Wołchow – 3. Dywizja Artylerii OPK, 4, 26. Brygady Artylerii OPK, S-125 Newa – 1. Dywizja Artylerii OPK, 79. SPA OPK, S-200 Wega – 78. SPA OPK. Wojska Lotnicze uzbrojone były w bojowe: MiG-21 – 9, 26, 41. PLM, Su-7BM/BKŁ – 3. PLMB, Su-20 – 7. PLBR, Su-22 – 6, 40. PLMB, 7. PLBR, Lim – 8, 45. PLMB, Mi-24/Mi-2 – 49, 56. PŚB. Zakup nowych stacji radiolokacyjnych (RT-17, N-31/41) pozwolił na wycofanie zmodernizowanego systemu dowodzenia Wozduch-1M. Zaplanowano również zakup stacji dalekiego zasięgu Niebo. Wprowadzono śmigłowce Mi-6A, przejęte od cywilnego użytkownika.

W 1987 r. rozformowano 39. PLM OPK, do obu PŚB zamierzano wprowadzić po eskadrze śmigłowców uzbrojonych (bojowych) W-3U Salamandra. Finalizowano w tym czasie – mimo trudności finansowych – wdrożenie nowego systemu zbierania informacji powietrznej (Dunajec) i wydatkowano znaczne środki na zakup nowego sprzętu radiotechnicznego (stacje radiolokacyjne, radiolinie, systemy łączności). W 1987 r. 7. PLBR wszedł do 2 Dywizji Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego (obok 6, 45. PLMB).

Z kolei rozwiązanie 9. PLM w 1988 r. spowodowało przesunięcie tamtejszych MiG-21M/MF do 2. i 62. PLM OPK. Na miejsce rozformowanego 9. PLM 4. Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego otrzymała 26. PLM OPK (który przejął też numer 9). 3. i 45. PLMB planowano przeformować w 3. i 45. LPSzkB (związane to było z opóźnieniem prac nad I-22 Iryda, jednostki te użytkowały nadal maszyny typu SBLim-2/Lim-6). W tym też roku rozwiązano 38. LPSzkB. W związku z rozpoczęciem wycofywania zestawów S-75 Dźwina, w 1988 r. przeformowano 1. i 3. Dywizje Artylerii OPK na 1. i 3. Brygady Artylerii OPK. Z ZSRR dostarczono pierwszą (i jedyną) stację radiolokacyjną ST-68U Niebo - z dziesięciu zamówionych, rozpoczęto natomiast wycofywanie kilkudziesięciu stacji radiolokacyjnych starszych generacji: Jawor, P-12, P-15, PRW-9, PRW-11.

W myśl planów na lata dziewięćdziesiąte, tworzonych pod koniec istnienia PRL, lotnictwo polskie miało posiadać trzy pułki na MiG-29 (108-144 szt.), pozostałe jednostki prawdopodobnie byłyby uzbrojone w MIG-21bis (dwa PLM), MiG-23MF (jeden PLM), MIG-21M/MF (trzy PLM), MiG-21R i Su-20 (jeden-dwa PLRT) oraz Su-22 (trzy PLMB) i nadal planowaną I-22 Iryda (zarówno LPSzkB jak i PLRT). Do wyposażenia Wojsk OPK miały wejść systemy przeciwlotnicze S-300PM (w 3. Brygadzie Artylerii OPK). Z planów tych nic nie wyszło w wyniku rozpadu bloku wschodniego i przemian 1989 r. w Polsce. Do 1989 r. wycofano MiG-21PF, a Limy przeznaczono wyłącznie do zadań szkoleniowych. Rozwiązzno pierwsze trzy z pięćdziesięciu sześciu dywizjonów rakietowych. W końcowym okresie istnienia PRL (1989 r.) Wojska Lotnicze posiadały w 4. Korpusie Lotniczym 2. Dywizję Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego (6, 45. PLMB, 7. PLBR, 47. ELŁT), 3. Dywizję Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego (3, 8, 40. PLMB, 48. ELŁT), 4. Dywizję Lotnictwa Myśliwskiego (2, 9, 41. PLM, 46. ELŁT), samodzielne 49, 56. PŚB i 32. PLRT, 13. PLT, 36. SPLT, 37. PŚT, 3, 11, 17. EL, 45. LED, pododdziały łączności i zabezpieczenia. Wyższa Oficerska Szkoła Lotnicza skupiała 58, 60, 66. LPSzk, 61. LPSzkB, 47. SzkPŚ, 23. LESzk. Natomiast Wojska OPK w 1., 2. i 3. Korpusach OPK dysponowały 1, 10, 11, 28, 34, 62. PLM OPK, 19. LEH, 42, 43, 44. ELŁT, 1, 3, 4, 26. Brygadami OPK z czterdziestoma pięcioma dywizjonami rakietowymi, 78, 79. SPA OPK z ośmioma dywizjonami rakietowymi, 1, 2, 3. Brygadami Radiotechnicznymi z 3, 4, 7, 8, 21, 22, 23, 27, 28, 31, 32, 33, 35, 36. brt, jednostkami walki radioelektronicznej, łączności i zabezpieczenia. Do 1989 r. ukończono przeformowanie 3. i 45. PLMB w 3, 45. LPSzkB i rozwiązano 66. LPSzkB. W tym roku rozpoczęto wprowadzanie do Korpusów OPK zmodernizowanego systemu rozpoznania i dowodzenia (Dunajec i Cyber-WR). W 1989 r. dostarczono do Polski pierwsze myśliwce MiG-29 (do 1 PLM OPK). Planowano wyposażyć w nie do trzech PLM (m.in. 1. i 62. PLM OPK). Ostatecznie zdecydowano o zakupie jedynie dwu eskadr MiG-29 dla tych PLM OPK.

W wolnej Polsce

W połowie 1990 r. doszło do połączenia Wojsk Lotniczych i Wojsk OPK w jeden organizm: Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej, działający samodzielnie (faktyczna współpraca z siłami zbrojnymi Układu Warszawskiego, wygasła z początkiem 1990 r.). W ramach tej reorganizacji dotychczasowe Wojska Lotnicze przekształcono w 4. Korpus Lotniczy, zlikwidowano 4. Dywizję Lotnictwa Myśliwskiego (wraz z 46, 47, 48. ELŁT), a PLM (2, 9, 41. PLM) przeniesiono do przemianowanego 2. Korpusu OP, 34. PLM OPK przekazano do MW, rozwiązano 3. LPSzkB. Wycofano ostatnie szkolne MiG-21U. Rozformowano sześć kolejnych dywizjonów rakietowych oraz 79. SPA OPK, którego pozostałe siły włączono do 1. Brygady Artylerii OPK.

W styczniu 1991 r. Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej zgrupowane były w 1. (1, 10. PLM, 42. ELTŁ, 3. Brygada Rakietowa OP, 1. Brygada Radiotechniczna), 2. (2, 9, 28, 41. PLM, 43. ELTŁ, 19. LEH, 4, 26. Brygady Rakietowe OP, 2. Brygada Radiotechniczna, 78. SPA OPK), 3. (11, 62. PLM, 44. ELTŁ, 1. Brygada Rakietowa OP, 3. Brygada Radiotechniczna, 79. SPA OP) Korpusach OP z trzydziestoma dziewięcioma dywizjonami rakietowymi S-75 Dźwina/S-75M Wołchow/S-125 Newa/S-200 Wega i kilkunastoma baplot, 4. Korpusie Lotniczym z 2. Dywizją Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego i 3. Dywizją Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego (6, 8, 40. PLMB, 7. PLBR, 45. LPSzkB, 13. PLT, 37. PŚT, 49, 56. PŚB, 3, 11, 17. EL) i szkolnictwie (47. SzkPŚ, 58, 60. LPSzk, 61. LPSzkB, 23. LESzk), ponadto 36. SPLTr, 32. PLRT, 45. LED, 1. PPRel, 3. PZRel, jednostki łączności i zabezpieczenia. Do końca 1991 r. wycofano wszystkie zestawy S-75 Dźwina, likwidując kolejne trzy dywizjony rakietowe, ponadto rozwiązano 2. PLM. Na bazie systemu informatycznego Ikar zbudowano pierwszą w WLiOP rozległą sieć komputerową, a na Centralnym SD WLiOP zainstalowano system wspomagania informatycznego Widłak. Zakończono również eksploatację ciężkich śmigłowców Mi-6A.

W 1992 r. wycofano ostatnie bojowe Lim-5M/6bis, pod koniec roku pierwsze I-22 Iryda weszły (próbna eksploatacja) na stan 58. LPSzk. Pododdziały radiotechniczne wzbogaciły się o pierwsze polskie trójwspółrzędne stacje radiolokacyjne N-11.

Do 1993 r. rozwiązano 45. LPSzkB, w tym też roku wycofano używane do zadań łącznikowych i retlanslacyjnych PZL-104 Wilga, ostatnie Lim-2, Lim-5, Su-7 i SBLim-2A, rozwiązano 3, 11. EL. Pod koniec 1993 r. Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej miały: 1. Korpus OP (1, 10. PLM, 42. ELŁT, 3. Brygada Rakietowa OP, 1. Brygada Radiotechniczna), 2. Korpus OP (9, 28, 41. PLM, 19. LEH, 43. ELŁT, 4, 26. Brygady Rakietowe OP, 2. Brygada Radiotechniczna, 78. SPA OP), 3. Korpus OP (11, 62. PLM, 44. ELŁT, 1. Brygada Rakietowa OP, 3. Brygada Radiotechniczna, 79. SPA OP), 4. Korpus Lotniczy (w ramach niego 2 i 3. Dywizje Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego z 6, 8, 40. PLMB i 7. PLBR oraz samodzielnymi 13. PLT, 32. PLRT, 37. PŚT, 49, 56. PŚB, 17. EL) oraz Wyższą Oficerską Szkołę Lotniczą (47. SzkPŚ, 58, 60. LPSzk, 61. LPSzkB, 23. LESzk) a także 36. SPLTr i 45. LED, 1. PPRel, 3. PZRel, jednostki łączności i zabezpieczenia. Od 1994 r. przekazano pułki śmigłowców do nowo utworzonego lotnictwa Wojsk Lądowych. 37. PŚT został bazą do sformowania lądowej 25. Dywizji Kawalerii Powietrznej (ostatecznie nie sformowanej do końca, lecz przekształconej w brygadę), a oba PŚB wzmocniły lądowe Okręgi Wojskowe.

W 1994 r. przemianowano Wyższą Oficerską Szkołę Lotniczą na Wyższą Oficerską Szkołę Sił Powietrznych a pułki szkolne planowano albo stopniowo zlikwidować (jak 61. LPSzkB) albo przeformować w trzy Ośrodki Szkolenia Lotniczego, wprowadzono do służby pierwsze An-28 (w 13. PLT), W-3 Sokół (w 47. SzkPŚ) i PZL-130 Orlik (w 60. LPSzk).

W 1995 r. dokonano zmian w systemie dowodzenia lotnictwa – odtąd opierał się on na Centralnym Stanowisku Dowodzenia, trzech Stanowiskach Dowodzenia Korpusów OP, Stanowisku Dowodzenia Korpusu Lotniczego i czternastu Połączonych SD (na bazie brt). Pozyskano (w zamian za śmigłowce W-3 Sokół) MiG-29 z Czech. Sformowano w ramach 1. Brygady Radiotechnicznej nowy 11. brt (w celu zabezpieczenia pola radiolokacyjnego na wschodzie Polski). Rozformowano pięć dywizjonów rakietowych S-75M Wołchow.

W 1996 r. wycofano z eksploatacji wszystkie I-22 Iryda. Przekazano z Wojsk Lądowych do Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej 61. Brygadę Przeciwlotniczą z trzema dywizjonami 2K11 Krug oraz 5, 24. PRt. Rozpoczęto rozformowywanie 1. Korpusu OP i 4. Korpusu Lotniczego, których jednostki trafiły do pozostałych dwu Korpusów OP lub zostały rozwiązane.

W 1997 r. rozwiązano 32. PLRT oraz 1. Brygadę Radiotechniczną, w związku z czym 2. Brygada Radiotechniczna miała wówczas 4, 8, 21, 22, 23, 27, 28. brt a 3. Brygada Radiotechniczna 3, 7, 11, 31, 32, 33, 35, 36. brt. Rozpoczęto tworzenie Baz Lotniczych (BL) skupiających jednostki naziemnej obsługi lotnictwa na danym lotnisku.

W 1998 r. Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej miały 36. SPLTr, 45. LED, 1. PRRel i 3. PZRel, 2. Korpus OP (9, 28, 41. PLM, 19. LEH, 4, 26. Brygady Rakietowe OP, 2. Brygada Radiotechniczna, 78. PR OP), 3. Korpus OP (1, 10, 62. PLM, 1, 3, 61. Brygady Rakietowe OP, 1, 3. Brygady Radiotechniczne, 79. PR OP, 6, 8, 40. PLMB, 7. PLBR, 13. PLT, 17. EL), Wyższą Oficerską Szkołę Lotniczą (58, 60, 66. LPSzk, 61. LPSzkB, 23. LESzk), 13. PLT. W 1998 r. w MiG-21bis przezbrojono 41. PLM, przemianowano 62. PLM na 3. PLM, z którego wycofano ostanie MiG-21PFM, rozformowano 11, 32, 33, 35. brt, cztery dywizjony rakietowe. Przeformowano 5, 24. PRt na 5, 24. brt i włączono do 3. Brygady Radiotechnicznej.

W następnym roku zdecydowano o sformowaniu na przełomie wieków trzech brygad lotnictwa taktycznego z trzema-czterema eskadrami lotnictwa taktycznego każda, część sił lotniczych w związku z wstąpieniem do NATO planowano oddać do dyspozycji Sojuszu. W 1999 r. Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej posiadały 36. SPLTr (Jak-40, Tu-154, Mi-8, Bell 412, W-3 Sokół), 45. LED (An-2, W-3 Sokół, TS-11 Iskra, PZL-130 Orlik), a także 2. Korpus OP w składzie 9. PLM (MiG-21bis), 28. PLM (MiG-23MF), 41. PLM (MiG-21bis), 19. LEH (Jak-40, TS-11), 4, 26. Brygady Rakietowe OP (S-125 Newa, S-75M Wołchow), 2. Brygada Radiotechniczna oraz 3. Korpus OP w składzie 1. PLM (MiG-29), 3. PLM (MiG-21MF), 10. PLM (MiG-21MF), 11. PLM (MiG-21MF), 6. PLMB (Su-22M4), 7. PLBR (Su-20/Su-22M4), 8. PLMB (Su-22M4), 40. PLMB (Su-22M4), 13. PLT (An-2, An-26, An-2, 17. EL (An-2, Mi-2), 1, 3, 61. Brygady Rakietowe OP (S-125 Newa, S-75M Wołchow, 2K12 Krug), 79. PR OP (S-125 Newa, S-200 Wega), 1, 3. Brygady Radiotechniczne, ponadto 8. PZab., 6. PŁ (przekształcony w 6. Brygadę Dowodzenia), 1. PRRel, 3. PZRel, jednostki zabezpieczenia. Szkolnictwo zabezpieczała Wyższa Oficerska Szkoła Sił Powietrznych w składzie 47. SzkPŚ (W-3 Sokół, Mi-2), 58. LPSzk (TS-11 Iskra), 60. LPSzk (PZL-130 Orlik), 61. LPSzkB (TS-11 Iskra), 23. LESzk (An-2). W 1999 r. zakończono likwidację 1. Korpusu OP i 4. Korpusu Lotniczego, rozwiązano 11. PLM (jego MiG-21MF dostał 10. PLM) i 19. LEH, wycofano wszystkie MiG-21PFM/US, Su-20, ostatnie Limy i Ił-14, a w Su-22M4 przezbrojono cały 7. PLBR. Ostatecznie wycofano z eksploatacji MIG-23MF/UB i rozwiązano 28. PLM. 6, 8, 40. PLMB oraz 7. PLBR przeformowano w 6, 7, 8, 39, 40. ELT. Utworzono 2, 3, 6, 11, 12, 21. BL. System dowodzenia lotnictwem i obroną powietrzną opierał się na Centralnym Stanowisku Dowodzenia, dwóch Stanowiskach Dowodzenia Korpusów OP i dziesięciu Połączonych SD (na bazie brt). Rozpoczęto wprowadzanie cyfrowego systemów automatyzacji rozpoznania i dowodzenia lotnictwem (Dunaj), stacji radiolokacyjnych dalekiego zasięgu (N-12), rozpoczęto prace nad włączeniem niektórych elementy systemu obrony powietrznej Polski do systemu obrony powietrznej NATO (NATINADS) i nad polskim elementem systemu ASOC, integrującym woskowe i cywilne elementy kontroli ruchu lotniczego. W tym też roku rozpoczęto modernizację systemów przeciwlotniczych S-125M Newa-SC,. Rozformowano trzy dywizjony rakietowe S-75M Wołchow. Prognozowano, w założeniach rządowego programu modernizacji SZ RP na lata 1997-2012, że polskie lotnictwo wojskowe będzie mieć w ciągu następnych kilkunastu lat 10-12 eskadr liczących 160-192 samoloty bojowe. W tym roku zaniechano modernizacji i ponownego wprowadzenia do służby samolotów szkolnych I-22 Iryda. Od początku lat dziewięćdziesiatych, w związku z brakiem możliwości i woli politycznej zakupu samolotów i śmigłowców bojowych w ZSRR (Rosji), rozpatrywano pozyskanie zachodnich wielozadaniowych samolotów bojowych. Do połowy lat dziewięćdziesiątych uwzględniano także możliwość wyprodukowania samolotu szturmowego przez Polskę. Zdecydowano jednak – uwzględniając niskie wydatki RP na obronność i stan polskiej techniki lotniczej – kupić wyłącznie uniwersalne samoloty wielozadaniowe – ich liczbę określano początkowo na 160 szt., później skorygowano na 60-80 szt. Wstępne przymiarki do zakupu (pozyskania) samolotów wielozadaniowych rozpoczęto pod koniec 1997 r.

W NATO

W 2000 r. powstały 2, 3. brel. Rozwiązano sześć dywizjonów rakietowych S-75M Wołchow, szesnaście baplot, 8. PZab, 21. brt. Utworzono 8, 13 (24), 22, 23, 31, 32. BL, zrezygnowano z utrzymywania drogowych odcinków lotniskowych.

W 2001 r. rozformowano 17. EL a pułki myśliwskie (1, 3, 9, 10, 41. PLM) i eskadry pomocnicze przeformowano w eskadry lotnictwa taktycznego: 1, 3, 9, 10, 41. ELT oraz pomocnicze 2, 3. ELŁT. Sformowano z nich 1. i 2. Brygady Lotnictwa Taktycznego (planowano trzy, ze względu na rozwiązanie 28. PLM ostatecznie pozostały dwie). Przeformowano 13. PLT na 13. ELTr oraz 6. PŁ na 6. Brygadę Dowodzenia. Z połączenia Do 23. LESzk włączono 45. LED. Utworzono również 1. BL, 2, 3. brf. Na bazie zlikwidowanych 58, 60. LPSzk i 61. LPSzkB ukończono również formowanie szkolnych 1, 2, 3. OSL, a na bazie 1. PRRel i 3. PZRel utworzono 1. Ośrodek Radioelektroniczny. Rozformowano 4. brt, trzy ostatnie dywizjony rakietowe S-75M Wołchow. Wycofano ostatnie MiG-21M i MiG-21R. Ostatecznie struktura sił powietrznych wyglądała w tym czasie następująco: 36. SPLT, 6. Brygada Dowodzenia, 1. Ośrodek Radioelektroniczny, 2. Korpus OP w składzie: 1. Brygada Lotnictwa taktycznego (1, 8, 9, 39, 40, 41. ELT), 2. ELŁT, 3, 4, 26. Brygady Rakietowe OP, 78. PR OP, 2. Brygada Radiotechniczna, 2. brel, 2. brf, 3. Korpus OP w składzie: 2. Brygada Lotnictwa Taktycznego (3, 6, 7, 10. ELT), 13. ELTr, 3. ELŁT, 1, 61. Brygady Rakietowe OP, 3. Brygada Radiotechniczna, 3. brel, 3. brf oraz jednostki łączności, zabezpieczenia, Wyższa Szkoła Oficerska Sił Powietrznych (1, 2, 3. OSL, 23. LESzk). W zatwierdzonym planie modernizacji Sił Zbrojnych 2001-2006 zamierzano przeformować Centralne SD WLiOP w Centrum Operacji Powietrznych (COP), utworzyć cztery Ośrodki Dowodzenia i Naprowadzania (ODN) – pierwszy 21. ODN powstał w tym roku - a także trzy-cztery Centra Koordynacji Operacji Powietrznych (CKOP) współpracy z Wojskami Lądowymi i MW oraz utrzymać potencjał na poziomie dziesięciu eskadr bojowych i dwudziestu pięciu dywizjonów rakietowych (dwadzieścia S-125M Newa-SC, trzy 2K11 Krug, dwa S-200 Wega). Rozpoczęto wycofywanie 37 mm armat plot. i 14,5 mm wkm plot.

Rozformowano do 2002 r. 4. i 26. Brygady Rakietowe OP (w związku z wycofaniem w 2001 r. ostatnich zestawów S-75M Wołchow) oraz ostatnie lufowe baplot, 28. brt. Kolejny, 22. ODN powstał w tym roku. Rozformowano 24. BL, przemianowano 11. na 21. BL, 23. na 32. BL, a 21. na 33. BL Rozwiązano 3. OSL (z uwagi na zmniejszające się potrzeby w zakresie szkolenia pilotów).

Na początku 2003 r. Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej liczyły: COP (21, 22. ODN), 36. SPLTr, 6 Brygada Dowodzenia, 1 Ośrodek Radioelektroniczny, Wyższa Szkoła Sił Powietrznych (1. OSL, 2. OSL, 23. LESzk), 2. Korpus OP w składzie: 1 Brygada Lotnictwa Taktycznego z 1. (MiG-29), 8. (Su-22), 9. (MiG-21bis), 39. (Su-22), 40. (Su-22M4), 41. (Su-22) ELT, 3. Brygada Rakietowa OP (dziewięć dywizjonów rakietowych S-125 Newa/Newa-SC), 2. Brygada Radiotechniczna z 8, 10, 23, 34. brt oraz 78. PR OP (cztery dywizjony S-125 Newa-SC/S-200 Wega), 2. brel, 2. ELŁT, 1, 2, 12, 21, 22, 23. BL oraz 3. Korpus OP w ugrupowaniu: 2 Brygada Lotnictwa Taktycznego z 3. (MiG-21MF/R), 6. (Su-22M4), 7. (Su-22M4), 10. (MiG-21MF) ELT, 1. Brygada Rakietowa OP (dziewięć dywizjonów S-125 Newa/Newa-SC), 61. Brygada Rakietowa OP (trzy dywizjony 2K11 Krug), 3. Brygada Radiotechniczna z 3, 5, 7, 24, 31, 36. brt oraz 3. brel, 3. ELŁT, 3, 6, 8, 31, 32, 33. BL. W 2003 r. zakończono rozformowywanie 7, 10, 24, 36. brt oraz SD Brygad Radiotechnicznych, zredukowano 6. Brygadę Dowodzenia do rozmiaru pułku (6. PDow), sformowano 31, 32. ODN i w związku z tym rozpoczęto rozformowanie 2. i 3. Korpusów OP a podporządkowane im jednostki albo rozwiązywano albo przekazywano stopniowo pod zwierzchnictwo dowództwa Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej lub związków taktycznych lotnictwa. W 2003 r. zlikwidowano 39. ELT (Su-22) a docelowy stan sił lotniczych w pięcioletnim planie na lata 2003-2008 określono na osiem eskadr bojowych. Pierwsze nowe transportowce C-295 weszły na stan 13. ELTr. Sformowano również kilka naziemnych booo i kooo. Najważniejszy dla polskiego lotnictwa wojskowego program nowego samolotu bojowego trwał od połowy lat dziewięćdziesiątych, ale dopiero w 2001 r. rozpoczęto formalny przetarg na dostawę 60 (44 nowych i 16 używanych) maszyn, a w rok później przyjęto ustawę o finansowaniu programu samolotu wielozadaniowego. Liczbę nowych samolotów ustalono na 48 (3 eskadry), zamiast 16 używanych zdecydowano się o przejęciu od Niemiec 23 MIG-29 dla wyposażenia 41. ELT. Ogłoszony w styczniu 2003 r. zwycięzcą F-16 C/D (48 szt. do 2008 r. dla 3, 6, 10. ELT). Pod koniec 2003 r. Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej to: COP (21, 22, 31, 32. ODN), 2, 3. Korpusy Obrony Powietrznej, 36. SPLTr, 6. PDow., 1 Ośrodek Radioelektroniczny, 13. ELTr, 1. Brygada Lotnictwa Taktycznego z 1, 8, 40, 41. ELT, 2. ELŁT, 2. Brygada Lotnictwa Taktycznego z 3, 6, 7, 10. ELT, 3. ELŁT oraz 1, 3, 61. Brygady Rakietowe OP, 2. Brygada Radiotechniczna (8, 23, 34. brt), 3. Brygada Radiotechniczna (3, 5, 31. brt), 2, 3. brel, 14, 16. buzl oraz 1, 2, 3, 8, 11, 12, 21, 22, 23, 31, 32, 33. BL i jednostki łączności, zabezpieczenia. Wyższa Oficerska Szkoła Sił Powietrznych miała 1, 2. OSL, 6. BL, 12. PL oraz jednostki zabezpieczenia.

Do 2004 r. wycofano z eksploatacji ostatnie MiGi-21, w tym też roku nastąpiła zmiana nazewnictwa: Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej stały się Polskimi Siłami Powietrznymi. Ostatnie dwa dywizjony S-125 Newa zmodernizowano do standardu S-125M Newa-SC, rozpoczęto modernizację zestawów 2K12 Krug i S-200 Wega-WE. Wg ówczesnych założeń Wojska Radiotechniczne powinny zbudować sześć nowych posterunków radiolokacyjnych typu Backbone, oraz zachować 20 stacjonarnych posterunków radiolokacyjnych, 20 wysuniętych posterunków radiolokacyjnych i osiem mobilnych krt. Rozwiązano 11. BL.

W realizowanym od 2005 r. kolejnym planie pięcioletnim (2005-2010) struktura jednostek naziemnych Polskich Sił Powietrznych pozostała bez większych zmian. Natomiast pojawiły się informacje o możliwym zmniejszeniu liczny eskadr bojowych do sześciu. W związku z wycofaniem ostatnich MiG-21 z lotnictwa polskiego 3, 10 i 41. ELT przesiadły się na szkolne TS-11 Iskra, ta ostatnia eskadra otrzymała wkrótce przejęte z Niemiec MIG-29. Rozpoczęto również eksploatację pierwszego CKOP z systemem Podbiał. Pod koniec 2005 r. Polskie Siły Powietrzne miały: COP (21, 22, 31, 32. ODN), 2., 3. KOP, 36. SPLTr, 6. PDow., 1 Ośrodek Radioelektroniczny, 13. ELTr, 1. Brygada Lotnictwa Taktycznego (1, 8, 40, 41. ELT, 2. ELŁT), 2. Brygada Lotnictwa Taktycznego (3, 6, 7, 10. ELT, 3. ELŁT) oraz 1, 3, 61. Brygady Rakietowe OP, 2. Brygada Radiotechniczna (8, 23, 34. brt), 3. Brygada Radiotechniczna (3, 5, 31. brt), 2, 3. brel, 14, 16. buzl oraz 1, 2, 3, 8, 12, 21, 22, 23, 31, 32, 33. BL, Wyższa Oficerska Szkoła Sił Powietrznych (1, 2. OSL, 6. BL, 12. PL), jednostki łączności, zabezpieczenia.

Do początku 2006 r. wycofano z eksploatacji wszystkie stacje radiolokacyjne starszej generacji: PRW-16, PRW-17, zakupiono nowe stacje radiolokacyjne TSR-19 Odra. W 2006 r. do Polskich Sił Powietrznych przybyły pierwsze F-16C/D i pierwsze śmigłowce SW-4 Puszczyk, Polska przystąpiła do NAMPO, co wiąże się z kolejną redukcją i modernizacją Wojsk Radiotechnicznych. Sprzęt przeciwlotniczy Polskich Sił Powietrznych wzbogacił się o pierwsze systemy ZUR-23-2KG i PZR Grom – do ochrony baz lotniczych (do 2009 r. mają jednak pozostać w linii 57 mm armaty S-60 i 14,5 mm wkm plot.), a systemy dowodzenia o obiekty dowodzenia artylerią rakietową Przelot i środkami WRE Wołczenica. Wg oficjalnych planów w kolejnych latach będą dostarczane następne F-16C/D (do 2008 r.), wymiany doczekają się Jak-40, Mi-8 i Tu-154, nastąpi przejęcie transportowych C-130 Hercules (5 od 2008 r.) i stacji RAT-31DL (2008 r.). W związku z przyjęciem propozycji pozyskania transportowców C-130 z USA oraz rozbudową floty maszyn transportowych i ratownictwa, rozpoczęto formowanie 3. Brygady Lotnictwa Transportowego (oraz podporządkowanej jej 14. ELTr, która wraz z 13 ELTr oraz planowaną do sformowania 15. EDS) skupiać będzie maszyny transportowe i ratownicze oraz przeznaczone do działań z siłami specjalnymi. 3. Brygadzie podporządkowane zostały również 2, 3. ELTŁ oraz 2, 3, 8. BL. Wg planów długoterminowych nieznacznie dotychczas zmodyfikowane MiG-29 mają latać poza 2015 r., natomiast Su-22 zostaną wycofane do 2012 r.

W 2007 r. zaplanowano rozpoczęcie modernizacji części PZL-130 Orlik i pozyskanie w następnych latach samolotów szkolenia zaawansowanego. Uruchomiono trzy posterunki radiolokacyjne typu Backbone (N-12M). Wycofano Su-22 z 6. ELT, przeniesiono 7. ELT do 1. Brygady Lotnictwa Taktycznego. Niektóre jednostki logistyczne przekazano do Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych. Struktura Polskich Sił Powietrznych w 2007 r.: COP z 21, 22, 31, 32. ODN i 1, 2, 4. CKOP, 1. BL, 36. SPLTr, 1. Brygada Lotnictwa Taktycznego (1, 8, 40, 41. ELT, 12, 21, 22, 23. BL, 14. buzl), 2. Brygada Lotnictwa Taktycznego (3, 6, 7, 10. ELT, 31, 32, 33. BL, 16. buzl), 3. Brygada Lotnictwa Transportowego (13, 14. ELTr, 2, 3. ELŁTr, 2, 3, 8. BL), 1, 3, 61. Brygady Rakietowe OP, 78. PROP, 2, 3. Brygady Radiotechniczne (3, 5, 8, 23, 31, 34. brt), 1. Ośrodek Radioelektroniczny (2, 3. brel), Wyższa Szkoła Sił Powietrznych (1, 2. OSL, 6. BL, 12. PL) i jednostki zabezpieczenia. Z 6. PDow miała powstać 4. Brygada Wsparcia Dowodzenia oraz 6. bdow.

W 2008 r. zamierzano ukończyć ostatnie trzy posterunki radiolokacyjne typu Backbone (RAT-31DL). W ciągu 2008 r. Polskie Siły Powietrzne mają zostać zreformowane, pod kątem uelastycznienia struktur. 1, 2. Brygady Lotnictwa Taktycznego przeformowane zostaną w 1. (z 3, 6, 10. ELT), 2. Skrzydła Lotnictwa Taktycznego (1, 7, 8, 41. ELT) a 3. Brygada Lotnictwa Transportowego w 3. Skrzydło Lotnictwa Transportowego (13, 14. ELTr, 15. EDS). To ostatnie będzie posiadało w swym składzie również dwie LGPR, trzy GPR powstałe ze zlikwidowanych 2, 3. ELTŁ. Eksploatacją maszyn szkolnych ma się zająć 4. Skrzydło Lotnictwa Szkolnego, powstałe z 1, 2. OSL, 6, 11. BL. W skład samodzielnych skrzydeł bojowych i transportowego mają wchodzić również bazy lotnicze, pododdziały przeciwlotnicze, radiotechniczne, zabezpieczenia, budowy lotnisk, logistyczne. Powstaną Komendy Lotnisk. Bazy Lotnicze otrzymają pododdziały radiotechniczne, planowane jest zlikwidowanie dowództw 2, 3. Brygad Radiotechnicznych. Pozostanie cztery-sześć brt. 4. Brygada Wsparcia Dowodzenia ma przejść cześć jednostek łączności i radiotechnicznych. 61. Brygada Przeciwlotnicza OP zostanie 61. Pułkiem Rakietowym OP z dwoma dywizjonami 2K11 Krug, pozostałe pododdziały przeciwlotnicze zostaną stopniowo przesunięte do obrony baz lotniczych a 78. PR OP zasilą dwa dywizjony rakietowe S-125M Newa-SC. Pod koniec 2008 r. Polskie Siły Powietrzne składać się mają z dowództw: dwóch skrzydeł lotnictwa taktycznego, skrzydła lotnictwa transportowego, skrzydła lotnictwa szkolnego, pułku lotnictwa specjalnego, dwóch brygad rakietowych, dwóch pułków rakietowych, Centrum Operacji Powietrznych, Centrum Wsparcia Teleinformatycznego, Ośrodka Radioelektronicznego i jednostek im podporządkowanych oraz szkolnictwa, jednostek zabezpieczenia i innych.


Niech Wiatr Będzie Z Wami!
Panie Daj Mi Moc I Siłę Trafił W Moje Ofiary!!

Offline

 

#2 2010-03-08 22:23:51

Assimon

http://img406.imageshack.us/img406/811/kolejnyadmin1.jpg

9151828
Call me!
Zarejestrowany: 2009-04-02
Posty: 29
Punktów :   

Re: Trochę o Historii o Wojsku Polskim

Trochę do Czytania nikomu nie zaszkodzi )


Niech Wiatr Będzie Z Wami!
Panie Daj Mi Moc I Siłę Trafił W Moje Ofiary!!

Offline

 

#3 2010-03-29 07:37:05

 KOwal

Coś tam rozkminia

13987912
Skąd: 4DON
Zarejestrowany: 2009-08-20
Posty: 20
Punktów :   

Re: Trochę o Historii o Wojsku Polskim

Rzeczywiście TROCHĘ o WP


Jeśli mam wam pomóc w maskowaniu to jestem do dyspozycji!!!!

NIECH ASG BĘDZIE Z WAMI!!!!

Offline

 

#4 2011-03-17 15:06:23

kwato

Gość

Re: Trochę o Historii o Wojsku Polskim

A kto jest autorem?

 

Stopka forum

RSS
Powered by PunBB
© Copyright 2002–2008 PunBB
Polityka cookies - Wersja Lo-Fi


Darmowe Forum | Ciekawe Fora | Darmowe Fora
www.csfanta.pun.pl www.rpgmu.pun.pl www.wieik-elektrotech.pun.pl www.radiointernetowe.pun.pl www.haczek.pun.pl